Sacayağı (Beyazköy)

Kendileri dayım olur. Uslanmaz bir Uzunyayla sevdalısı. Yıllardan beri Kayseri'de yaşıyor; ama her fırsatta bir ayağı Uzunyayla'da. Yaşamının her döneminde kendi yağında kavrulup güzel bir şeyler yapmak için çabaladığını çok iyi biliyorum. Uzunyayla'yı iyi tanıdığı ve sevdiği için onun bu zevki bana da cesaret vermiştir. Hayal olarak gördüğüm düşünce o sayede somutlaşmıştır. Aslında belgesel zaten onun yaşantısıyla örtüşüyordu. İlk fikir o çerçevede geliştiği için belgesel "Dayım Uzunyayla'da" adıyla ortaya çıktı. "Dayı" zaten dayım. Yer de "Uzunyayla" İkimiz de özgür ruhlu, takıntısı olmayan, mala mülke, gösterişe önem vermeyen, her anı zevkle yaşayabilen insanlardık. Bu kadar basit.

Dayım çok düzenli bir insandır. Giyimi, saçı, sakalı kadar bireysel ev yaşamı da çok düzenlidir. Her işini kendi yapar. Yiyecek, içecek, temizlik... Hiç kimseye muhtaç olmaz. Her saati kendi kafasında planlı ve programlıdır. Kimseye bağımlı kalmadan yaşar. Bir civatayı bile dakikalarca temizler. Mutlu olmayı ve en önemlisi başkasını mutlu etmeyi de bilir. Elinden her iş gelir. Lamba tamir ederken aynı anda kuş besler, asma budar, balkonu temizler, belgesel izler. Keyif ehlidir. Her eşyası özeldir ve hepsini hakkını vererek kullanır. Para, pul düşkünlüğü yoktur. Cebinde varsa yer, yoksa bulunca yer.

Gençliğinden bu yana ekmeğinin peşinde koştuğu için emekli olduktan sonra yapamadığı şeyleri yapmaya, eksik kalan yıllarını tamamlamaya çalıştığını düşünüyorum. Her Uzunyaylalı gibi hemen her köyde çalacak bir kapısı var. Çekim yaptığımız kısa sürelerde hızlı bir şekilde içinde gece gündüz Uzunyayla'nın yollarını arşınladık. Hem çekim yaptık hem gezdik hem de eğlendik. Çekimler bitip de ben İstanbul'a döndükten sonra kendi özel gezilerine devam ederdi. Emekli olduktan sonra başlayan motosiklet tutkusu da ayrı bir zevk. Bu tutkusu hâlâ şaşırtır beni. Üstelik iki motosikleti var. Eski motoru "antike" olduğu için yeni motoruyla düşer yollara. Kayseri'den çıkar, hep aynı rotayı takip ederek Uzunyayla turunu yapar ve on gün sonra da döner. Yetmişini geçtiği halde tutamıyoruz onu.

Birçok açıdan değer verdiğim saygı duyduğum bir insan.

Belgeseli çektiğimiz süreçte iyi bir ekip olduk. En son 33. bölümde (2014) benimleydi. O tarihten sonra formatı değiştirdiğim için dayımı özgür bıraktım. Yardımları için kendisine teşekkür ediyorum.